Sevdiğim... Şiiri - Baran Tatlı

Ah sevdiğim...
Ah Ömrümün gurbeti ruhumun tek durağı
Yüreğimin kanayan yarası
Seni yitirdikten sonra sen gittikten sonra
Görültülü Bir sağır oldum Boşverdim hayatı
Acıyı kapalı gişe oynadım dört duvar aralarında
Elimi göğsüme bastırdığım her yerde
Çokça kırıklar oluştu
Hayalin her gece katlime ferman yazdı
Yokluğun dar ağacını kurdu
Gülüşlerin celladım olup tabure mi tekmeledi
Ve Her gece boynumdan can çekiştim
Anılar hayaller yaşanmışlıklar
Sürekli toprak atıp gömdüler beni
İçimdeki sahipsiz yalnız ve kimsesizler mezarlığına
Ahhh sevdiğim ah
Ah gönlümün mabedi gözlerimin mahremi
Seni kaybettikten sonra
Puslu ve ıslak bir zamana düştüm
Yüreğimle hüznüm birbirini yumrukladı
Zamanın kırıldı zamanım hiç geçmedi
Yollarım uzadı Yüküm ağırlaştı
Omuzlarım düştü belim kamburlaştı
yüzüm soldu bakışlarım kırıldı
Ahhh ilk göz ağrım ah
Ah beni hüzne erbap ayrılıklara
Şairi eyleyen yar
Beni yaralayıp gittikten sonra
Kırık aynalar gibi bin parçaya bölündüm
Kirpik uçlarımdan kanamaya başladım
ayak parmaklarıma kadar
Acı Sızı çinde kaldım
Ciğerlerimi lime lime doğradım
Her gece canı alınmış gözyaşları
Koydum yastığımın altına
Kendime yalanlar söylemeye başladım
Kendimi hep avutmaya çalıştım
Sahipsiz bir yalnızlık oldum
Bir geceden öteki geceye
Bir duraktan öteki durağa
Bir ayazdan öteki ayaza
Savruldukça savruldum
Yokluğunun zehirini kana kana içtim
Ve sahipsiz cesetler gibi içimi çürüttüm
Biçilmiş kefenimi örtündüm
Senden sonra