Sevdiğim! Şiiri - Mehmet İslami

Ene’yi yok ettim Elif elim de
Âdem cennette aldandı SEVDİĞİM
Halkeden halîkın zikri dilimde
Hasretinle gönlüm yandı SEVDİĞİM

İslâmiyet; iyi, güzel, doğru yol
Yaşayarak dedin, sende böyle ol
Yaratan sayısız ni’met verdi, bol
Nankör vechesine döndü SEVDİĞİM

Beytullâh sendedir önünde eğil
Hakikât İlâhi beytullâhsın bil
Allâh’ın mühürü bastığı câhil
Kendini lâyüsel sandı SEVDİĞİM

Yüreğimde sakladım hep seni ben
Yâdı bırak seni kıskandım benden
Hasret ile inliyor bak canu ten
Sanki zemherirdir dondu SEVDİĞİM

Uzak olmaz Ravda ile arası
Hasretin yürekte hançer yarası
Kırıldı kanadım gelmek sırası
Can kuşum boş dala kondu SEVDİĞİM

Yüreğimde sakladım hep seni ben
Gözüm gönlüm dile döndü bir tanem
Hasret ile inliyor bak canu ten
Âşkın meş’alesi söndü SEVDİĞİM

Aşk yücedir olmaz üç günlük heves
Sevda sahrasında daraldı kafes
Sensiz kalbe zarar aldığım nefes
Gönül meflûç olup sindi SEVDİĞİM

Hüznün demindeyim boynum bükülür
Gözden yaş yerine mânâ dökülür
Virâneye dönen sinem sökülür
Teveccüh ettiği sendi, SEVDİĞİM

İSLÂMİ’yi çağır miyâd olmadan
Kavuşalım melekül mevt gelmeden
Lanetullâh ardım sıra gülmeden
Ellerini öpsün kendi SEVDİĞİM

13 Şubat 2020