Sevdiğim Şiiri - Münire Çevik

Sevdiğim
Karanlık kör geceler
Uyutmuyor beni sensiz
Hiç gözyaşı dökülür mü sebeb siz
Hasretinle yanıyor canıma doyuyorum
Ruhumu bedenim den ecelsiz söküyorum
Sade geceler deyil gündüz bile içiyorum
Şarhoş ol unutursun diyene kanıyorum
sevdiğim canım
Sözüm boğazıma
Göz yaşlarımı yollarına diziyorum
Her an her saniye aşk tan ben dersimi alıyorum
Ömrümden vaz geçiyorum
Yüreğimi taş dibekler de eziyorum
sevdiğim canım
Gökte aya yerde suya bakıyorum
Gözlerimi tüm güzelliklere kapatıp
Vahalarda geziyorum
sevdiğim canım
Dar geliyor saraylar,
Hayalin deyil aşkın beni oyalar.
İsyanım kadere mi aşka mı bilemedim
Ama aşk denen muammayı
kurşunlara diziyorum
sevdiğim canım
Meltem rüzgarı akasya ağaçları
Bölmek için eşlik eder derdimi
Onlar bile az geliyor benden vaz geçiyor
sevdiğim canım
Ne bu yollar yürünüyor
Ne bu hayat sensiz yaşanıyor
Bütün ağaçların gölgesi sen
Taşların gövdesi sen
Yokluğun ağır geliyor
Ömrüm sensiz tükeniyor
Sevdiğim canım
Yer yarılsa da girsem diyorum,
Bu dünyada gelmedin o dünyada gelsen diyorum.
Şafaklar sökerken seher yeli ile
Yine hasretin gelir dilime
Boynunu büker lale sümbül beğonya
Söyleyemem bir tek kelime
Şu benden ki yüreği sök sem versem eline
Biraz merhemet düşermi senin gönlüne
Sevdiğim canım.
Münire çevik 18.12 2016