Sevdiğim Şiiri - Adem Çağlı

Gönlüme sevdanın ateşi düştü
Çeşit çeşit düşünceler üşüştü
Görülen gerçekti sanma ki düştü
Güzeller güzeli sensin sevdiğim

Yüreğime yağmur yağar kar yağar
Bir garip düşünce zihnimi boğar
Gün doğmadan daha umutlar doğar
Gönlümde hep umut sensin sevdiğim

Unutmak deme de,aklımı alma
Bu garibi hiç gama kedere salma
Canımdan özgesin,merakta kalma
Yâri,ömrü,gönlü sensin sevdiğim

Dünyaya gelmişiz bir dağ köyünde
Görmedik gönülde hâlâ bugünde
Sen bilmezsin ama her söylediğinde
Gönül titrer titrer durur sevdiğim

Hayâller geçiyor her gün her vakit
Deniyor boş geçen zamanlar nakit
Uyarız her söze bizde hep akit
Caydığımız yoktur bilir sevdiğim

Yansa da gönlümüz hiç ses etmeyiz
Onu sevmekten de hiç vaz geçmeyiz
Doğrunun peşinde asla yitmeyiz
Bizi bizden iyi bilir sevdiğim

Hem denizler aştık,hemi de dağlar
Âşık Âdemî de su gibi çağlar
Her yâri anışta yüreği dağlar
Âdem göçer ruhu kalır sevdiğim

Yağmurun ıslatmış gönül yaramı
Vuslat için duymaz benim naramı
Sevdanın rengide yoksa karamı
Verem eder bu sevda seni sevdiğim

Çaresi bulunur bütün çıkmazın
Üstüne dert biner gönül yıkmazın
Sevdayı salıp ta başa kakmazın
Nesini beğenmez oldun sevdiğim

Karşıdan bakınca nur cemâline
Benziyorum divanenin hâline
Delilikten velî olmak deme ne?
Bu dönüşe canlar kurban sevdiğim

Dilimizi bir hiç ile bağladık
Hiç diyerek, hüngür hüngür ağladık
Ayrılıkla yürekleri dağladık
Allah deyip,bu can gitsin sevdiğim