Sevdiğim… Şiiri - Mehmet Macit

Ağlarım her baharda, kimse görmez sevdiğim.
Yol beklerim seherde, kimse görmez sevdiğim.

Aklımı baştan aldı umutsuz aşk yarası,
Bu yaraya bir merhem kimse sürmez sevdiğim.

Ayyaş diyor her gören, perişan hallerime,
Neden diye aklını kimse yormaz sevdiğim.

Rahmet iner yaprağa, sanki bana: Eyvah! Der,
Gözümden düşen yaşı kimse sormaz sevdiğim.

Bir hasret denizinde kâh yaşadım, kâh öldüm,
Selam verip yanıma kimse varmaz sevdiğim.

Sol yanımda bir sızı, demir kafes içinde,
Paslanmış kilidini kimse kırmaz sevdiğim.

Ah! Şu yalnızlık yok mu? Dinmiyor üşümeler,
Titreyen bedenimi kimse sarmaz sevdiğim.

Derinden yaktı beni söylediğin son sözün,
Söndürecek bir suyu kimse vermez sevdiğim.

Gitmiyor ki aklımdan uzun siyah saçların,
Benim için saçını kimse örmez sevdiğim.

Değmeden elim ele yürekten yara aldım,
Bu yaraya bir neşter kimse vurmaz sevdiğim.

Sensiz kalan gönlümde isyanım arşa çıkar,
Asi kulun derdini kimse dermez sevdiğim.

Açmadan soldu gülüm, Macit şaşkın bir bülbül,
Yoluma gonca gülü kimse sermez sevdiğim.

Mehmet Macit
15.04.2015
Dikili/İzmir