içimdeki durgun nehir
konuşmayan suskun şehir
akşam dediğin artık benim için
sahilime demir atmış gözlerin
uykumu bölen en keskin zehir
zifir saçlarına yüreğim bağladığım
uzak diyarların üzüm karası yürek yarası
sen belki herkes için sıradan birisin
ama benim için herşeysin
bu dört duvar arasında uzayıp giden gözlerinle
bana yenisin
sen olmanın ötesi; alışkanlık müptelalık
sen içimdeki güvercin
aşinalığımın yegane adresisin
öyle hasretimki teninin gül kokusuna
söyle şimdi neredesin
beni soracak olursan kendine
elini kalbinin üzerine koyup aynaya bak.
gözlerinde ve yüreğinde beni göreceksin....
(10.12.2007)
Murat Kılıç 2Kayıt Tarihi : 8.8.2005 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
'O' kendini biliyor.........
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!