Sevdiğim... Şiiri - Yasemin Şentürk

Beni emanet ettiğin ülkenin gecesi
Hezin hezin ıssızlaşıyor…
Ve
Koyulaşıyor karanlığın rengi.

Sahilin kıyısındaki lamba
Tüm ferini koysa da ortaya,
Ayazın puslu camından
Çok zorlu bir direnişle
Cılız da olsa bir umut vaad ediyor..

Tembihlediğin gibi
Uslu bir kız olmaya,
Ve fazla soru sormamaya
Direniyorum…
Ancak korku fazlaca yokluyor
Ürkekliğimi…

Soruyorum bazen…
İlk gördüğüm ışığa koşsam mı?
Güvenli bir gündüze uyanır mı bu gözler?
Ne dersin…

Senden gizlediğim bir dürbünle
Biraz geride durup
Uzaktan bakınca
Aslında anlıyorum;
Filmin kopuk kesitini…

Görünen o ki…
Limanına yanaşan o korsan vapur,
İşte o vapur,
İnsanlar dolusu beyaz mendille,
Ancak esir edilmiş bir yolculuğa
Kesebilir biletini…

Aldırma sen… aldanma…
Teslimiyetin asıl yeri,
Bir ülkenin hürriyeti gibi koruduğum
O iki kişilik dünyam,
Yıllara aldırmayan sabrım,
Ve sana uzun zaman önce adadığım
Sıcacık yüreğimdir…

Ya gel… ya da olduğun yerde bekle beni…