Sevdiğim Şiiri - Bilal Karaman

Unuttuk gülmeyi ayrı ellerde
Kaç bahar yeşerip soldu sevdiğim
Göz göze gelince tenha yerlerde
Dört mevsim her iklim güldü sevdiğim

Bir ömre değerdi halimi sorman
Yaramız aynıydı, aşktaydı derman
Sevgi emek ister diyordu ferman
Bedenim yolunda çuldu sevdiğim

Gece gözlerine kirpiğe kaşa
Endamına kusur bulmadım hâşâ
Yanmışım narına vaz geçmem boşa
Hangi söz aklını çeldi sevdiğim

Seherlere kırağ(ı) düştüğü o an
Yüreğim üşüdü diledi aman
Mevla’nın aşkıma biçtiği zaman
İnan ki ölümsüz oldu sevdiğim

Yaşadığım dünyam şehirim sensin
Kapılıp gittiğim nehirim sensin
Ezelim ebedim ahirim sensin
Senden gayri her şey öldü sevdiğim

Gerçekten kaçılmaz anlarsın belki
Dilendiğim sendin gönlümün ilki
Kusursuz değiliz insanız bil ki
Bilal can kapında kuldu sevdiğim