Sevdiğim Şiiri - Hanifi Kolukısa

Ömrüm zamansız girdi hazana,
Senden bir ümit yok mu sevdiğim?
Bir haber gönder, bir haber bana,
Bir selâm göndersen çok mu sevdiğim?

Hasret denen zindana attın,
Bir derdin üstüne bir milyon kattın,
Acı sözler edip ciğerim yaktın,
Söyle o sözlerin ok mu sevdiğim?

Ben seni dervişlerin hû sözlerinde,
Bülbül ötüşünde su seslerinde,
Arıyorum hayatın bu gizlerinde,
Kaybolup boynumu bükme sevdiğim.

Aşkından ağlamaz göz, inlemez gönlüm,
Ne desem nâfile söz dinlemez gönlüm,
Artık ne ilkbahar ne yaz anlamaz gönlüm,
Dünyâmı başıma yıkma sevdiğim.

Sen gelince hayat olur nevbahar,
Sen gidince hayat olur sonbahar,
Sen de benim gibi kalasın nâçar,
Pişmân olup arkana bakma sevdiğim.

Senden kalan ne varsa gömdüm mâziye,
Dönüp bakmam gözlerimi yumdum mâziye,
Bütün hasretimi sundum mâziye,
Çok geç, bana derdin dökme sevdiğim.

Bırak artık bu zulmü ermiş değilim,
Feleğin çemberin görmüş değilim,
Sabrım tükeniyor derviş değilim,
Beni dârdan dâra çekme sevdiğim.

Aşk denen hisse küskünüm,
Onun için perişan ondan suskunum,
Konuşamaz oldum artık miskinim,
Üstüme gelip suyumu sıkma sevdiğim.

Beni benden alıyor aşk ediyor harap,
Sensiz geçen günlerim oluyor serap,
Ayağının altına olayım türap,
Beni odlara atıp da yakma sevdiğim.

Gayrı bıraktım aşkını terk ediyorum,
Gerçek aşkı şimdi fark ediyorum,
Artık camileri bark ediyorum,
Bir daha karşıma çıkma sevdiğim.