Sevdiğim Şiiri - Zekâi Budak

Nasıl canım vermiyeyim yoluna
Senin için çarpar yürek sevdiğim
Gözüm çıksın bakar isem puluna
Senin bana kendin gerek sevdiğim

Arı işler petek petek bal verir
Ağaç büyür yeşillenir dal verir
Kimi meyve kimi gonca gül verir
Her ağaçtan olmaz direk sevdiğim

Bülbül bakmaz iken lâle sümbüle
Her nağmeye nasıl kanmış gül bile
Karga dahî rakip olmuş bülbüle
Gidişatı hay'ra yorak sevdiğim

Aşık kişi her lisandan konuşur
Niyetini vicdanına danışır
Hepimizi paklar bir gün teneşir
Gel şu nazı artık bırak sevdiğim

Malı mülkü neye yarar ölenin
Kocamaz hiç ömrü artar gülenin
Tam bir ömür çektiğimiz çilenin
Hesabını kimden sorak sevdiğim

Kabûl et de n'ôlur gelem yanına
Donlar bir şey katmaz kişi şânına
En nihayet erdik yolun sonuna
Göründü bak en son durak sevdiğim

(1975 - Kadıköy / İSTANBUL)