Sevdiceğime Mektup Şiiri - Sinan Turan

Bu satırları yazarken sana,resmin yine karşımda ve gülümsüyor bana.Seni öylesine çok seviyormuşum ki bunu seni kaybettikten sonra daha da iyi anladım.Hani insan kaybettikçe anlıyormuş ya bazı değerleri tıpkı benimkisi de böyle birşey.Umarım birgün bu yazdıklarımı okursun,sanmıyorum ama belki bir ihtimal..
Okumanı isterdim bunları işin gerçeği,sen okurken bende seni izlemek isterdim acaba nasıl olurdu suratının şekli? Üzülür müydün yoksa umursamadan bakar mıydın? Sıradan satırlarmış gibi....
Bu satırlarımı yazdığımda 19 ekimdi.Dün seninle beraberdik 2.5 saat kadar ama o kadar güzeldi ki,4 yıl aradan sonra sevdiceğimi tekrar görmüştüm çok mutlu olmuştum ama çok buruk bir sevinçti benimkisi.Çünkü sevdiceğim evliydi bir başkasıyla.Bugün de eşini gördüm ve şunu düşündüm acaba beni ona değiştirecek ne vardı o adamda? Bilmiyorum ama tutulmuştu Sevdiceğim bir zamanlar ona.Ne kadar acı değil mi? Senin sevdiğin insan bir başkasının yanında,onun yatağında ve başı onunla aynı yastıkta ne acı değil mi? Düşünüyor insan ister istemez acaba nasıl katlanılır buna? Hem sevmiyorsun hemde aynı yastığa baş koyuyorsun,aynı günün gecesini yaşayıp aynı güne merhaba diyorsun.Gerçekten de çok acı..
Senin yerinde bir zamanlar bende vardım bilirim o çileyi hiç sevmediğin bir insanla aynı çatı altında yaşayıp,aynı yerde hayatı istemeyerek sürdürmeyi bende biliyorum bi tanesi...Sevdiğin insanın yanında değilde seni hiç hak etmeyen ve hak etmeyecek birinin yanında olmayı bende biliyorum be 'Son Sevdam'.
Ama bilmeme rağmen bir çok şey hala ağırıma gidiyor,nereden ve nasıl başlasam bilmiyorum.Yutkunuyorum kelimeler takılıyor işte tam şuraya yani boğazıma,çıkmak istiyor ama çıkamıyor bi türlü.Neyse canım acısada susmak en güzeli diye düşünüyorum..
Halbuki 4 yıl evvel gelmiştim ben sana ama sen beni itmiştin,çünkü onu sevmiştin.Parmağında bir yüzük vardı canımı da zaten o yüzük aldı,sana son sözlerim demek kaderinde ben değilmişim olmuştu.Şimdi diyorum ki keşke sana deseydim kaderinde ben varım Sevdiceğim,sensin benim kaderim.Tıpkı şimdi olduğu gibi aradan yıllar geçti ama kaderimiz yine bizi bir araya getirdi,sence bir tesadüf mü? Yoksa rabbim mi istemişti? Bilmiyorum,bilemiyorum,bilemeyeceğim...
Gözlerim yine o gülen resmine takıldı,elime aldım uzun uzun baktım öptüm,bir daha bir daha,ama doyamadım,kıyamadım sana bakmaya korktum aslında,korktum ya kaybedersem onu diye geldi aklıma.Bana kızma ama ağladım hıçkıra hıçkıra.Şu anda saatler 1.30 u gösteriyor ve ben hala uyumadım,uyuyamadım,bu kaçıncı sigara sayamadım biri sönerken diğeri yanıyor....Sana okuyamayacığını bile bile mektup yazılıyor.Umarım birgün anlarsın..