Sevdiceğim Şiiri - Emine Öztürk

Sen gideli sevdiceğim;
Sen beni bırakalı beri bir kanadım kırık.
Uçamadım o günden beri.
Hani hatırlarmısın?
Sık sık söyledigim bir türkü vardı.
O türküyü çok severdin sen,
Ne zaman biraz laflasak;
Hadi bana o türküyü söyle gülüm derdin...
Bende bozuk plak gibi oracıkta söylerdim türküyü...
Senden sonra o türküyü bir daa hiç sölemedi lal dilim...
Geçenlerde bir yerde kualğıma çalındı bi ara,
Bir zamanlar senin için söylediğim o güzel türkü...
Bir ok gibi delip geçti bağrımı,
son bölümü yaktı ruhumu...
'Bu sevda dertlere düşürdü beni,
Aldı ateşine pişirdi beni,
Nice mevsimler şaşırdı beni,
Kış oldu yazlarım o günden beri'...
Benim ne yazlarım,ne baharlarım var artık.
Bende mevsim hep kışı gösteriyor.
Senden sonra hiç bahar yaşamadım ben.
Hala bıraktığın karakıştayım...
Gittiğin gün öylesine bir tipi,fırtına vardı ki;
Yürek tuz buz olmuş,yanıyordu...
Gözüm ardımda,Yüreğim yanında,
Ben baska yerde kalmıştım artık...
İşte bak yine bahar geliyor.
Kırlar,agaçlar açacak,
Tabiat renk renk türküsünü söyleyecek.
Nazlı bir gelin gibi giyinecek doğa...
Benim baharım yok artık,Hatırlarmısın bilmem?
O baharları sen götürmüştün giderken...
O yazları sen götürmüştün..
Bu yürek artık karakışa teslim buzdan bir kale oldu...