Sevdiceğim Şiiri - Durmuş Kaya

Sevdiceğim,
Bu şiiri yine sana yazacağımı biliyorsun,
“Çok oldun ha! ” diyorsun içinden
Kızıyorsun belki!
Belki de bana üzülüyorsun!
Bak, bembeyaz oldu her yanı yurdun,
Yine gelinlik giydi!
Yine bir sevda
Boranla esti!

Sevdiceğim,
Sen hep susuyorsun
Ben bütün türkülerini söylerken yüreğimin
Sana olan sevgilerini
Sana olan tutkunluğunu!
Sen sustukça ben gayyalardayım!
Ben seni takmışken kanatlarıma
Sıratlar yol vermiyor atlarıma!
Metal çürüğü döşeklere düşüyorum!
Fosfor soluyorum her yanım kan!
Bir senin sevdan
Bir doğanın kükremesi,
Yüreğimin duvarlarına gürp gürp çarpan
Zemheri ıslığı değil sevdiceğim
Sensizliğin sesi!

Sevdiceğim,
Seni doldurdum yüreğimin
Selçuklu nakışı heybelerine
Çifte başlı kartalın olamadım ne yazık!

Beyaz düşlere bürünmüş bir akşamüstü
Kurşuna döndü gökler
Bütün yıldızlar küstü!

Sevdiceğim,
Gizemli parıltılar saçan çarşıları
Bırakıyorum senin hülyalarına!
Çekiliyorum senin dünyalarından,
Sen hep heybemde olacaksın ama!
Ama ben de bir lokma bir hırka demeden,
Ayağımda demir çarık,
Elimde Aladağ’ın gürgeninden bir asa
Yolları yeniden kürüyeceğim!
Sırtımda Erciyes’in çimeni kokan gömlek
Çağın yüreğine basa basa
Yürüyeceğim!