Sevdiceğim Şiiri - Kadir Orakçı

SEVDİCEĞİM

Sâkıyâ lutfeyle kadehim boştur
Aşığı söyleten mey sevdiceğim
Gerçi içmeden de gönül sarhoştur
Anlamam bu nasıl şey sevdiceğim

Kimigün sahrayım kimigün umman
Kimigün Reyhanî kimigün Sümman
Sağırlar köyünde çalarım kemman
Kimigün inleyen ney sevdiceğim

Derde müptelâyım çekmeyen bilmez
Gülüp eğlenmesi içimden gelmez
Cevri vefa etme kimseye kalmaz
Dünya dedikleri köy sevdiceğim

Ettiğim bu feryat bezm-i elestte
Zannetme gönlümü zevkte heveste
Senden uzak geçen her bir nefeste
Saniyeler bana ay sevdiceğim

Varlığın ruhumda emsalsiz sürûr
Yokluğun sevdamı sırtımdan vurur
Seni gördügüm an seğirtir durur
İçimde bir deli tay sevdiceğim

Başımı bin türlü belaya soksa
Sen diyor bu yürek hep varsa yoksa
Kirpiğin bağrıma saplanan oksa
Kaşların gerilmiş yay sevdiceğim

Aşıklar kelamda ehilmiş derler
Özlemek sevdaya dahilmiş derler
Kıymetî konuşsa cahilmiş derler
Duy bu feryadımı duy sevdiceğim

Kadir ORAKCI