Zaman zaman içinde öldürücü bir boşluk hissediyor musun?
Evren silinip gözlerinden, yapayalnız kalıyor musun doğanın ortasında?
Öldürücü bir hüzün çöküyor mu göz kapaklarına?
Ve yokluğunu bir gerçek sevinin, en kurak şekilde duyuyor musun?
O zaman ümit et, bekle er geç bulacaksın aşkı sen…
Gözlerini kapatmaya görsen, bir hayal görüyor musun gönlünce?
Duyuyor musun o hayalin sesini, en tatlı fısıltılarla?
Uzun zaman açmadığın oluyor mu gözlerini, ansızın gider diye?
Ve gidince; kapanıp yatağına ağladığın oluyor mu çaresizce?
O zaman ümit et, bekle er geç bulacaksın aşkı sen…
Ansızın, tozpembe gördüğün oluyor mu evreni?
İçinde, ılık bir şeylerin kıpırdandığını hissediyor musun?
En güzel duygularla parlıyor mu gözlerin saf, temiz?
Artık sevdiğini, sevildiğini tam anlamıyla biliyor musun?
İşte bak, ümit ettiğin, beklediğin aşkı buldun sonunda sen…
Kayıt Tarihi : 23.3.2009 01:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!