Sevdayla Çizilmiş Yüzler

Gözlerimde bir hüzün var, ırmak gibi akan,
Zamanın tozlu raflarında kaybolan,
Yüzümdeki çizgiler, yaşamın çetrefilli yolculuğunun haritası,
Her biri bir hatıra, bir sevdalı söz,
Kendi derinliklerime açılan kapı,
Ah! Hangi kalem, hangi dize anlatabilir bunu?

Güneş, sabahın ilk ışıklarıyla doğarken,
Bir çiçek gibi açılıyor, pembe, mor, sarı,
Rüzgarın fısıldadığı sırlarla dolu,
Baharın getirdiği umut, kalbimde tomurcuklanan,
Dünya, bir tuval; ben, fırça, renkleri harmanlayan,
Her daldan bir yaprak düşerken,
Hayatın melodisini dinliyorum derinden.

Köyün patika yollarında yürürken,
Ayaklarım toprakla buluşur, serin bir nefes alırım,
Kuru yaprakların hışırtısı, geçmişe dair,
Bir çocuk hayalini hatırlatır,
O masum gülüşler, o naif hayaller,
Şimdi birer hatıra, yüreğimin derinliklerinde.

Bir akşam vakti, gökyüzü kan kırmızısı,
Güneş, ufukta yavaşça kaybolurken,
Karanlık, geceyi kucaklayarak gelir,
Yıldızlar, geçmişin tanıkları gibi,
Her biri bir öykü, bir sır fısıldar,
Kendimi kaybedip, gökyüzünde süzülürken.

Bir şairin kaleminden dökülen kelimeler,
İçimde yankılanan bir melodiyi taşır,
Aşkın en derin hallerinden bahseder,
Biraz hüzün, biraz sevinç,
Her satırda bir parça ben,
Her hecede bir tutku, bir özlem barındırır.

Gözlerin, bir okyanus derinliği,
Sonsuzluğa açılan kapılar gibi,
Kaybolmak, bulmak, her şey içinde,
Sevdayla çizilmiş yüzler,
Her biri birer tuhaf rüya,
Hayal gibi, gerçek gibi, bir o kadar da soyut.

Ve ben, bu şiirin öznesi,
Kendimi bulmaya çalışırken,
Her dize bir ayna, her beyit bir yansıma,
Geçmişin ve geleceğin ortasında,
Hâlâ arıyorum seni,
Sevda dolu bu dünyada kaybolmuş bir hayal gibi.