Sevdaya sitem Sevgiliye mektup

SEVDAYA SİTEM SEVGİLİYE MEKTUP
Ey sevgili,
Ufkun
kızılca kıyamet kopardığı akşamlarda,
Gölgeleri yiyen avcı hükümranlığının,
oyunu
cellat köçekçesi,
bu minval üzerine,

Yok olur, gider dünyanın rengi,
Odam dört yanı duvar kabre benzer.
Soluğa dar gelir göğüs kafesi,
Uyandırır efkar geçmişi.

Hikmetten nasipli
Yüzün,
Esirger yardımını.
Edalı halin
kıskandırır
hercaiyi rengin

Gök kubbede yaseminler açar
Düşler başta kurar meclisi,
kulağımda sesin çınılar.

Zara döner doluk gözler.
Yastık defter olur,
Yaşlar yazar ince ince.
Ey sevgili
Hatırlıyormusun.
Başımızın üstünde rüzgar’ın sesi,
Kıyıyı döven dalganın delisi.

Kayıyordu gözlerimizin önünden ışıklar,
Ufkun yaydığı isyan alevini,
Zapturapt altına almak için.
Sefer düzenleyen
karanlığın içinden.

Uğurluyordu göğün böğründeki güller,
Uğrunmuş orduyu yarmaya,
Mucize’yi kudretle yol alan yelkensiz gemiyi.
Seyre çıktığımız o akşamda.
Savrulan urbaları içerisinde,
Yelesini kabartmış,
Poyraza meydan okuyan,
Serçe kılıklı pegasus.

Hayran bıraktığı halleriyle
Muhabbetimizi çevirdiği siyaette
mevzuatımız
Dertlere bandırılan memleketimizin,
. İçinde yanar ateş,
yüreğinde ıssızlık
Bozuk düzenle halkı yaptılar milis,

Biteviye,
Bir kinle sarardı benzimiz
Sürekli,
Düşman yaratma gücünden,
Hamasatı sever
siyasi zevatımız.
Mutabık kaldığımız,
Bize kar eylemez çanak yalayan sözler.
Bu devranın devrine şeytan hünkâr.
Hedef göstermezsen sen hedef olursun. Diyen,
Pers kraliçesinin sözüyle son bulduğunda
mevzuatımız.

Yıldızlar lütfunu esirgemiş
Yüzdürdüğü köpüğüyle
Gaflet içinde kızdırırdı deniz
Huzursuz ekşi
çatık çehreli gökyüzünü
Hatırlarmısın o geceyi
Dalgaların dokunuşlarında
Çakıltaşlarının şenlikli sesi hoştu
Yurdunda vedalaşıp avare kalan Rüzgârı,
Doğrayan saçlarının tutturduğu
semavi bir koşuştu
Sürme istemez
Kahverengi gözlerin
Gecenin büyüsüyle kara.
Ay ışığı vurur göğüsse
Boz bir hava yayılır göğe
Çölde toslamıştın ağac’a,
Nasılda gülmüştük attığın dört caar’a

Kahkahaların yayıldı aleme,
lisanın
Ilık ve işveli melodilerle dolu
karanlığın vurduğu yerde
bir umutla çırpınır
Sevdaya şefaatkar yüzün,
Aşka döndü gönlüm
Geceyi aydınlatan yalım yüzün
Güzellikten aldığın varın
Nefesinin dokunuşlarıyla düşüyordu havanın şiddeti
Kayboldu cismim
Kılıfında kıpırdayamadı dilim
Yar dilinden tatlı nesne bulamadım,
Kuruldu gönlüme,
Diline değmek isteyen
muhasara altındaki olmaz hisler

İbadete yakışır surette
kızarıyordu damarlarım,
Taze gelin faliyetinde,
Yarıştı duygularım,
Söyletmek için aşkımı,
seğirttirmişti nefesimi.
Bakışlarınla gece boyu sürdü cengimiz,
Geceyle hilal olamazdı dengimiz
Aşkın aydınlattığı mumdan,
Hakkın yarattığı yoldan,
Duygularıma yol veren varından,
kıblegahım diyerek sana döndüğümde,
Yok imiş gönlün meğer.
Niye yazdırdın,
‘’Sevdalın’’ diye levh i levhaya.

Evvelimi murat etin,
Ahirimi harap.

Sensiz yürüdüğüm yollar dar ah le yar
Senden kalan anılar
Hayalimin buğuyla çizdiğim resmin
Sürekci avcı mıydın?
Vurdun sinemden, gittin telli turnam.
Bıraktın beni mecalsiz

İnzivaya çekilen gönlüme.
Aklımın deprem yoksulu,
Var yemeze benzeyen isyanından usandım.

Bilmez ki,
aşka düşen gönül öfkesini kaybetmiş miskin değildir.

Karşılaştığı dirençle sürekli yol değiştirip,
Aklımın varyantlarında kayboluyor,
Öznesi olduğu aşk ile,
deli divane.

Kâh i kâh-i gel dediğin
Günlerde
Sana gelen yolları bağlardı,
güneşin dağladığı,
döşü üryan dağ’lar.

Döndün yüzünü gölgen,
naçar gönlümü ezer,
Her gün batımı mı edersin heder?
Deste deste dertlerini hatırlatır,
Sana yar olduğundan beri,
küstü zaman ten ihtiyarladı,
yalpalayıp diz vuran sarhoşa benzer.
Yağ bitti fitil yanar,
Gördüğün duman benim şimdi.
Abdülmennan Aktürk 27.3.2016