Sevdaya Gider Şiiri - İsmail Türkmen

Sevdaya gider duygularım,
Sende yüz bulmayan arsız düşler,
Dostluğa saklamalıyım bunları,
Gömmeliyim yüreğimin derinlerine,
Gecenin en karanlığına,
Ama durmuyorlar orada,
Midas’ın kuyusu gibi
İsyan ediyor, bağırıyor ister istemez,
Dostça duyguları bildiği halde
Sevdaya gidiyor,

Dümeni kırılmış yelkenli gibi,
Kendi başına, engellere aldırmadan,
Kızıyorum bazen o duygulara,
Dikenlere atıyorum,
Kovuklara sokuyorum,
Gözlerini kapatıyorum, nafile,
Baş edemiyorum,

Küreksiz taka misali
Her dalgada sevgiye gidiyor,
Sanki yürük çadırında boşta bırakılmış,
Boş süt kovası,
Rüzgâra kapılıp
Çıkıyor ta tepesine sevdanın,

Varsa sende, modern bir çaresi
Duygu tutuklamanın, söyle bana.
Susturayım yüreğimi sevdasını
Haykırmasın sana,
Gömmeli mi?
Peynir tulumları gibi toprağa,
Bohça ya sarıp atmalı mı?
Midas bağıran kuyuya, yoksa
Martılara verip göndermeli mi?
Dönemeyeceği okyanusa,
Söyle bana gece gözlüm,
Nasıl esir olunmaz sana sevdaya?