Sevdaya Bulaşmış Kötü İnsanım

Sevgilim;
Sen şimdi arkamdan,
Bana kötü diyorsun ya,
Kaç gün gecenin karanlığından kirli kalbini sıyırıp pakladım?
Buram buram yalnızlık kokan çöp bidonlarından, ellerine uzanıp gözlerine parıltılar bıraktım.

Sevgilim;
Sen şimdi arkamdan,
Bana kötü diyorsun ya,
Kaç saat gözlerimden uykuyu çalıp sabahlara dek üstünü kapattım?
Günün en ferahlatıcı rüzgarları tenini ürkütmesin diye, pencereleri duvarlardan söküp çıkarttım.

Sevgilim;
Sen şimdi arkamdan,
Bana kötü diyorsun ya,
Dersin tabii, senin vurucu cümlelerini ilk kez hakladım.
Ben seni sevdiğim her an, kötülüğün en büyüklerini yapıp, kendi ruhumu kayalıkların altına sakladım.
Şu dünyada kendim kadar kötü, delice sevdalı birini buldum dedim,
Sen sandım, yanıldım, gözlerinin kara kuyularından kötülüğün dizlerine atladım.
Velhasıl, şu öksüz yüreğimi başka bir yürekle birleştiremeyeceğim, anladım.
Sen yine müsterih ol, gözlerinin balına sayfalarca şiir yazacak çok insan tanıdım.
Bir kendimi tanımadım, akılsızca, fikirsizce birine nasıl böyle gönül bağladım?

Sevgilim;
Sen şimdi arkamdan,
Bana kötü diyorsun ya,
Ben kötülüğün ta kendisiyim.
Şu ölümlü dünyada,
Sevda diye bir marifeti başarmış,
Ve başarının ilk kez böyle kötü bir karşılığını görmüş,
En büyük aşk dertlisiyim.