Sevdasız Yürek Şiiri - Sadullah Celik

Savaş verdiğim cepheler düşüyor
Namert insana yiğitlik sökmüyor
Aylardan temmuz ellerim üşüyor
Sevdasız yürek tomurcuk dökmüyor.

Nice yollar eskittim, şafak saydım
Kalbe sancı veren rüzgar dinmiyor
Puslu gecelerde bir garip daldım
Meyve vermeyen dal yere inmiyor.

Çay renkli sözlerde aradım seni
Demsiz her fikir beyine çökmüyor
Vefasız bir kalbe gönül vereni
Dünya sevmiyor, yüzü hiç gülmüyor.

Tanıdık bir yüz gören yanık özler
Şimşek yemiş bulutlara dönüyor
Bir damla iksirle yeşeren gözler
Candan olmayan sözlerde sönüyor.

Gönüller buğulu, gözlerde perde
Yarın ne olur asla bilinmiyor
Kalp kırılıp sözün bittiği yerde
Dostun dosta yaptığı silinmiyor.

Fedakarlık ister her bir yürüyüş
Tılsımlı yokuşlar bir yol vermiyor
Samimi olmadan görülen her düş
Yalan olmadan sabaha ermiyor.

İdeal kayboldu, eller boşlukta
“Bana ne” demekle işler olmuyor
Birlik gerek kötü günde, hoşlukta
Kökü sağlam olan ağaç solmuyor.