Sevdasız Harcanmışlık Şiiri - Kemal Yavuz

Aynı ağacın iki yaprağıydık, sen ve ben
Aynı fırtınada sürüklenemedik
Ama aynı dünyada kaldık hep
Hep yalnız
Hep hasret
Hep korkarak yaşadım yalnızlıkları da, hasretleri de…

Ayrı kalışlar hiç üzmüyor artık.
Neden bilmem
Ama hiçbir acı ile sarsılmıyorum
Sadece
Her yaprak dökümüne acımayla bakıyorum
Başlayan sevdasızlıklar yüzünden…

Sevdasız harcanmışlık
Saatlerin yüz karası
Oysa saatlerin icad edilişindeki maksada binaen
Yelkovanla akrep sık sık buluşmalı…

Bizimki bir saatte akrep ve yelkovan olma durumu
Sıkça ayrılmak
Arada sırada buluşmak
Ve bir bebeğin genlerinde harmanlanmak…

Yaprak dökümü,
Sevmenin sonu mu?
Değildir tabii ki…
Yoksa Güneş kışkırttıkça bedenim,
Nasıl taşırdı
Sevmeye meyilli yüreğimi?

Kaybettiğim aşklarımı
Toplamaya gidiyorum bıraktığım yerlerden,
Bir fırtınanın eşliğinde.
İyi ama, niye seviniyorum?
Niye anlayamıyorum ki,
Aşklar, eskiyince biter…

Hep yaşadığım korkular nereye kayboldu?
Ne zamandır unuttum tedbirli olmayı?
Nasıl umutlandım böyle?
Bu aptalca umutlar hangi şehrin yollarında aklımı aldı?
Sen mi seslendin, gel diye? ...
Beni sensiz bırakmaktansa, umutlanmalıyım sanırım.
Geliyorum işte, tam bir milyon kere bir milyon umutla…

Kazanmayı unuttum
bu kez ayrı kalışları hatırlıyorum.
Neden bilmem
Ama hiçbir ayrılıkla sarsılmıyorum
Sadece o acımasız güzelliklerin
nasıl oldu da kıymetini bilmemişim?
hayıflanıyorum…