Sevdasını Arayan Adam Şiiri - Mustafa Ka ...

Sevdamı kaybettim gecenin karanlığında
Sevdamı kaybettim seni kaybettiğim anda
Aramaya çalışıyorum yalnızlığın eşiğinde
Ararken sessizliğin içinde buluyorum kendimi
Ürperiyorum ıssız dar sokaklarda
Yalnızca dolunay var boş karanlıkta kendini belli eden
Ve yüksek binaların arasındaki çıkmaz sokaklar
Ben ise kaybettiğim, özlediğim sevdamın peşindeyim
Bu sessizlikte güzellikler umuyorum beni aydınlatan
İlerliyorum kimisi yanmayan kimisi ışıldayan sokak lambaları eşliğinde
Bir ses duyuyorum karşı karanlığın içinde
İlerlerken görüyorum rüzgarın kovaladığı gazete parçasını
Ve anlıyorum benden başka her varlığın birlikteliğini
Yan yana dizilmiş binalar, sokak lambalarıyla uzayıp giden yollar...
Bir ben yalnızım
İsyanlardayım yalnızlığıma
Ve savruluyorum uçsuz bucaksız diyarlara.

Sevdamı kaybettim kurak çöllerde
Yüreğime saplanan hasretinle, unutmak istiyorum susuzluğu
İsyan ediyorum sensiz geçen her dakikaya
Kavrulan topraklarla yanıyor ayaklarım
Ve su istiyor çatlayan dudaklarım
Ne bir damla suda gözüm var ne de bir parça rüzgarda
Seni arıyorum yalnızca
Uzaklardan gelen bir bulutla
Yağmur olup aksan bu diyarlara
Her damlanda sevgiyi anlatsan bu adama
Her damlanda varlığını ve yokluğunu
Avuçlarımda biriktirsem damlalarını
Kana kana içsem seni
Yüreğimi yakan hasretine seni anlatsam
Ama sen gelmiyorsun
Ve savruluyorum uçsuz bucaksız diyarlara

Sevdamı kaybettim dört duvar arasında
Bekliyorum güneşe hasret odamda
Anlıyorum savrulduğum yolların hayal olduğunu
Düşüncelerim bir sual olup çıkıyor karşıma
'Nerdesin sevdayı sevda yapan yar? ' diye haykırıyorum boşluğa
Sesimin yankıları dönüp yüzüme çarpıyor bir tokat gibi
Kapımı çalarsın diye bekliyorum son bir umutla
Ve gelsen diyorum içimdeki kimsesizliği silercesine
Boynuna sarılsam hiç gitmemişsin gibi
Ama yoksun
Hayalin kaldı bu adamın içinde
Hani şiirler söyleyecektik gözlerimize bakarak
Hani sevda kokan türkülerle haykıracaktık hayata
Ben bu sözlerle yaşıyorum işte
Ve yokluğun gibi ağır olan bu acıyla.
Kırmızı bir gül misali sana olan aşkım
Bahar kokan saçların kadar da uzun ömürlü.
Ey yıllardır bin bir umutla aradığım nazlı yar!
Artık bu acıya boyun büküyorum yokluğunda
Gözlerim doluyor yine
Ağlamak istemiyorum her zamanki gibi
Ancak yeniliyorum göz yaşlarıma
Ve kan damlıyor gözlerimden
Mezar olacak seni kaybettiğim bu oda bana
Sensiz gideceğim melekler eşliğinde
Bir daha dönemeyeceğim asla
Ve yokluğunla yok oldu bu adam
Sonunda bende yokum senin olmadığın dünyada
Artık savrulamıyorum uçsuz bucaksız diyarlara...