Sevdasın sen Şiiri - Selva Durmazemir

Sevgi ırmak ırmaktı kapkara gözlerinde
Âlemlere rahmetsin şefkatli yüreğinle
Doğar doğmaz secdede hakkı zikredişinle
Küçücük bir bebekken ümmetim deyişinle
Sevdasın sen Efendim sevenlerin gönlünde

İlmek ilmek dokunan aşktın Hz Hatice’de
Heyecandın meraktın Hz Ali’nin gözünde
Can sunulan yürektin Hz Ebubekir’inde
Âşık olunan sultandın Hz.Ömer’in kalbinde
Sevdasın sen Efendim Hz. Zeyd’in yüreğinde

Taşlar ki zikre geldi mübarek ellerinde
Ağaçlar bile yürüdü emir verdiğinde
Kuşlar selam verdiler ilk vahiy geldiğinde
Ay ikiye bölündü işaret edişinle
Sevdasın sen Efendim varlıklar aleminde

Hurma kütüğü bile ağladı sensizliğe
Mübarek ellerinle sustu da birdenbire
Hüzün dolu gönüller garkoldu o an sevince
Âlemler sayıkladı ismini hece hece
Sevdasın sen Efendim sana yanan kalplerde

Ashabın kalpleri durmazdı hiç yerinde
Çıkacak sanırlardı seni gördüklerinde
Cennet oluverirdi mübarek ikliminde
Doyamazlardı sana her zaman görseler de
Sevdasın sen Efendim ashabının kalbinde

Ay gibi doğuverdin karanlık gecelere
İsmin ezelden beri yazılıydı göklerde
Allah Azze ve Celle aşktı senin gönlünde
Alemlerin sahibinden hediyesin bizlere
Sevdasin sen Efendim Rabbimin nezdinde de