Sevdasın sen 6 Şiiri - Selva Durmazemir

Sahaben huzurunda tam bir edep timsali
Sanki başlarında kuş uçacakmış misâli
Ruhları meleklerle ikiz gibiydi sanki
Cennetvâri ortamı daim hissederlerdi
Sevdasın sen Efendim onların yüreklerinde

Halka oluştururdu sahaben etrafında
Cebrail de gelirdi bir insan sûretinde
Cennetin sofraları açılırdı önünde
Lütuf sağnak sağnaktı melekler etrafında
Sevdasın sen Efendim nurun tam merkezinde

Zengin aile oğlu bir Musâbın vardı
Müslüman oldu diye zulüme maruz kaldı
Ayağında pranga aç susuz bırakıldı
Servetinden vazgeçti senden hiç vazgeçmedi
Sevdasın sen Efendim o yaralı yürekte

Sensiz kaldığı zaman bu dünya ona dardı
Destandı güzeliği aynı sana benzerdi
Uhutta savaşırken müşrik o an sen sandı
Cennetlere uçarken kefeni bile yoktu
Sevdasın sen Efendim şehidinin kalbinde

Zulme revâ görülen bir de Habbab'ın vardı
Aşkından divâneydi emrine âmâdeydi
Kızgın demirle başı her vakit dağlanırdı
Yolunda kararlıydı yine de ayrılmadı
Sevdasın sen Efendim Habbabın yüreğinde

Huzûruna gelip de dua istedi senden
Yüreğin parçalandı teselli ettin içten
Birgun geldi sahibe dert vurdu çetininden
Geçmezdi acıları dağllanmadan başından
Sevdasın sen Efendim fedâkâr sînelerde