Sevdasın sen 3 Şiiri - Selva Durmazemir

Ebû cehil dökünce deve işkembesini
Fâtıman koştu geldi delindi sanki kalbi
Ağlama kızım dedin onu ettin teselli
Rabbim muvaffak kıldı etmedi zâyi seni
Sevdasın sen Efendim hüzünlü gönüllerde

İslamı tebliğ için Taife gittiğinde
Cahil kesim taşladı kaldın kanlar içinde
Tamam deseydin eğer helâktı o şehir de
Ama sen kıyamadın dua ettin yine de
Sevdasın sen Efendim şefkâtlî yüreklerde

Hane i saadette fevkalâde bir eştin
Hatice'nin goncası Aişe'nin gülüydün
Eşlerinin gözünde tıpkı bir mücevherdin
Evlatların için de manevi bir servettin
Sevdasın sen Efendim ailenin gözünde

Ahmet ismin semâda Muhammet ismin yerde
Kâinat şaha kalkar sevgili bir emrinde
İki cihan âmâde senin isteklerine
Nazın geçer daima varlıklar âleminde
Sevdasın sen Efendim yaratılan herşeyde

Her sözün inci mercan bir anahtar hükmünde
Cennet kapısı açar benzeri yok âlemde
Rahman tecelli etti nurdan pak o gönlünde
Yürüyen bir Kuran'dın eşşizdin yeryüzünde
Sevdasın sen Efendim ismin anan dillerde

Gönül gözü açılır ismin her anıldıkça
Günahlar hep dökülür sevgin ile yandıkça
Cehennem nârı söner gözyaşları dökdükçe
Mânevi yol alınır emirlerin tuttukça
Sevdasın sen Efendim dünya daim döndükçe