Mektup Şiiri - Leyla Bay

Yok , yok olmuyor... Bu böyle olmuyor...
Yazmakla, anlatmakla, okumakla olmuyor...
Madem şiirler sana yazılıyor ,
Peki yazan şair neden ağlıyor...
Yok, bu böyle olmaz...Hayaldeki kahraman bu kadar sesli konuşmaz
Şairi bu kadar susturup.... kendi naralar atamaz...
Madem şiirler sana... Şairini de al yanına...

Sen şiirsen, şimdi ben şair mi oluyorum...
Yok, yok...o öyle değil... Ben sana şiir yazmıyorum...
Ben aslında mektup yazıyorum
Sen şiir diye okuyorsun
Ben beni anlatıyorum
Ben sevdamı anlatıyorum
Benim dertlerimi... Sen dörtlük sanıyorsun...

Peki madem... öyle olsun...birazdan yazacaklarımı da şiir gibi okursun...

Al seninim... adı yasaklı... Sevdası mısralarda saklı adam seninim...
Aldım yine gururumu ayaklar altına
Beni attığın o derin... O dibi görünmez kuyudan sesleniyorum sana...
Ya gönül gergefinden bir ip uzat kurtar beni...
Ya çekil kuyunun başından...seyretme çaresizliğimi...
Ya dindir hicranımı
Ya söndür aşkının narını...
Ya sar kanayan yaralarımı...ya izleme, görme akan kanlarımı...

Hadi oku... Oku bu kanlı mektubun her bir satırını... şiir diye oku...

Al seninim... adı yasaklı... Sevdası mısralarda saklı adam seninim...
Aldım yine gururumu ayaklar altına
Beni attığın o derin... O dibi görünmez kuyudan sesleniyorum sana...
Sensizlik çaresizlik demek... Sensizlik naçar...
Vuslatın umutsuzluk demek... Vuslatın düçar...
Ya söndür gönlümdeki ateşini
Ya dindir gözyaşımı...
Ya al şu durgun bakışını... Ya götür gözlerimi üşüten kara kışını...
Sensizlik viran... Sessizlik en sesli figan... Figanım ölüm demek... ölüm bu yüreğe zulüm demek...
Ya sustur şu yüreğimin sesini...
Ya boynuma bir ilmek geçir... Durdur şu nefesimi...