Sevdanla Yaşıyorum Şiiri - Selahattin Ye ...

Kıpır kıpır büyürken hüzün içerimde, loş geçmişe ürperten düşüncelerimi salarım. Kırık aynalardaki toz, çürümüş elma bahçelerindeki rutubetli toprak, ellerimdeki Mayıs'a gülerken, çaresizlikle geçmişin boynuna dolanır, kıfayetsiz kelimeler yutkunur boğazımda.
Ne zaman geçmişi bir pastil gibi çiğnemeye kalksam, dermansız dertler dolar içerime. Kalleş mermiler gizlice sürülür namlulara. İyiniyetin kalleşçe kurşunlanacağı günler yakındır elbet, yakındır sevda yüklü gemilerin fırtınaya tutulması.
Güneş yanığı hasatlar kalkarken limanlardan, toy günlerini özlersin. Akşamların geç indiği saatlerde, uykuyu bilmeyen çocuk yüreğim, korkunun karanlık sokaklarında ürpertili geçişler yapar, rüyalarından yaşamına demir atan bilgeler gülümser sana yıkık ve metruk evlerden.
Sonra bir zaman makinesi getirir seni bugünlere. Dün ne yapmışsan onu özlersin. Bugün yarınına borçlu, yarın ise sonu meçhul saldırgan ve umutsuz bakarsın bir sonraki güne.
Ve sonra aşk büyür asmalar gibi, güller dikenlerini biler gecelerde. Cömertçe dökülen göz yaşların, yüreğinde kabaran özlem fırtınaları, karabasan sevdaların karanlığın masumane koynunda dillenir, hayınlık eder geceler, kan, ter içinde uyanırsın aniden.
Yüreğindeki yamalı sevdalara bakarsın sonra gülümseyerek. Gerçek gülümsemelerini anımsamaya çalışırsın. Bileklerine mavi nazarlık taktığın günleri anarsın. Hasret prangalarının kilidini ararsın derin sularda. Yoksulluğu ve yorgunluğu bölüştüğün günlere içli bakışlar atarsın. Çıkrıksız bakraçlarla su çektiğin kuyuların kurumuş derinliklerine dalarsın. Sönmüş yangın yerlerinde bağdaş kurup ağlarsın.
Bende o nehirlerde yitirdim nice aşkları. Bulanık sularda çok balık avladım. Kum saatlerine bağlı sevgilerimi çok çabuk sildim. Duman duman pişmanlıklar gördüm, ışıkların kahkahaya durduğu gecelerde ağladım.
Gözlerinde ruhumun çocuklaştığı günlerden, yüreğinde deli baharlar yaşadığım mevsimlerden hiçbirisi uğramıyor limanıma artık. Her kapı çalınışında titreyen yüreğim yokluğuna bile alıştı artık. Bulanık nehirlerimde kadınlar çamaşır yıkıyorlar şimdi.
Gönlüme saray umup kulübede yaşadığım günlerden, karamsarlık yüklü gemilerimin fırtınaya tutulduğu denizlerde, arzularımı sıkı sıkı basıp bağrıma bulutlu havalarda yağmur beklerdim göklerden. Her bulut yağmuru getirmez deselerde, yağmura gebe mevsimlere dualara durdum bıkmadan. Mavi gökler altında çiçekler ektim sevgiyle.
Damarlarıma sürgünler yürüsede yokluğunla, sevdanın dalları çınar gibi gövdeme ağar. Umut da tükenirmiş karınca sırtında. Yoksun diye ne zamandır sigara izmaritlerinden evler yaptım sabırla. Nice güz geçti kapımdan, nice mevsimler yenilendi durmadan. Uçup giden yılların arkasından koştum, yoruldum.
Şimdi, fırtınaların hiç dinmediği bu ormanda bir tek sana, 'Sevmek ve Yaşamak' şiirini yazıyorum. Sonra, sonrası yeni bir sevda anlayacağın. Anlayacağın, gümüş bir tepside sunulmuş senin sevdan. Gümüş rengi denizlerde boğulmuş aşklarım. Suyu kuruyan sevgi ırmaklarında yalnızlığın sesini dinliyorum. Eskidenmiş uğruna ölünen sevdalar. Yeşiller sararmış, eskisi gibi kokmuyor güller. Yağız atlar geçiyor ülkemden. Uzanıp ellerini tutuyorum haberin olmadan. Haberin olmadan saçlarının dehlizlerinde yitiyorum. İçimde harmanlaşan anlatılamaz yüce sevginle bir seni görüyor, yalnız senin sevdanla yaşıyorum.