Sevdanla sonsuzluğa Şiiri - Rafhet Candan

Sevgisiz yaşamak çamura batmak gibidir
ayaza sönmek gibidir iç soğukluğunda ruhun
ürküntü getirir belli belirsiz ifritlere tokatlanırsın
yutmaya ufku ağız açmış canavar sanır
kendini hiçlemiş alev ılgımında çığlıklı kavalye
döne döne geldiği yere varır her şey
o gün sağnaklarda ateş söner
kül toprağa karışır
duman rüzgarla kanatlanırken başıboş
ben çarpılırım içimin ağırlığında sana
umut kıvılcımına hüzün çanağını tutmakta
şekil güvesi
dağları beynime mıhlayan sevdanla
yılmayacak kadar ağırlaştım sanırım
bu seni ürkütmesin ey kalbim
seni ürkütmesin çiçeklere bakışım sevgiyle
doyasım gelir aşk lezzetine yar pınarından
varsın incilere kanat taksın
kara ibrişimden sevdamsız
sen bana bak ki yeter
ve uyku hafifliğinde kavramak için
sevdanla sonuzluğu...