Sevdanın Yüceliğisin Çocuk

Gülümse hep gülümse, binlerce yıl hep mavili
Yeşerip kırılmasın gülüşün, o küçük yüreğin
Güvercinlerin kanadından
Savur
Hepsini gökyüzüne
Özgürlüğe
Vurulan
Kelepçelere
Çağın hastalığı olan
Alkışlanan zulme rağmen
Elini uzat gök kubbeye
Batır kahkahalarını
Yıldızlara
Güneşe
Çocuk bedenlerine
Kurşun sıkan
Şiddetti adalet sayan
İnsan müsveddesi olanlara inat
Gülümsemelerini saç, yedi düvele, tüm cihana

Sen umut oldun, sen cesaret oldun gel yanıma
Güneşi yarınlara taşıyan çocuk
Tut ellerimden götür
Beni
Beklenen günlere
Sen murat oldun
Hayat oldun
Ölüme rağmen
Yaşam oldun
İyi ki
Annen
Diz çöküp
Doğurmuş seni
Ey yüreğimin yarısı
Uçurtman
Topun
Topacın
Bacının tokası olmasa da
Devrim zamanıdır, hem de şimdi
Örgüt örgüt, alev alev güneş oldun! Gül çocuk

Sevdanın yüceliği, karanlık zihinlerin korkusu
Bedeninde açılan yaraların
Elbet kapanacak, bir gün
Gül çocuk gül
Doyasıya gül
Çıplak ayaklarla
Yürümek zor olsa da
Ne olur dayan
Yürü üstüne, üstüne
Dünyayı kirletenlerin
Cehaletin, tacizcilerin
Emeğin düşmanı
Sömürenlerin üstüne
Koş karanlığı aydınlatan aydınlığa
Başını yasla aydınlık taşıyan güneşe, tüm gülüşünle

Mehmet Çobanoğlu
16.06.2020
İstanbul