gökyüzü mavidir bilirsin,
topraksa kara
bense ikisi arasında,
rengini bile bilmediğim bir sevdayla tutulmuşken sana.
sen simdi benden çok uzaklarda,
kim bilir hangi tepesinden İstanbulun
denizi seyrediyorsundur.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
sevdanın rengi alaca diye düşünüyorum kimi kan kırmızı kimi hüzün karası ....
Kutlarım sn.Çelik...
Senin gördüğün belki de...
İstanbul'u özlediğimi anladım...Tebrikler...Selamlar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta