Günler biter gül solar, saçlara aklar düşer
Gözlerinle çizdiğin, bakışın izi kalır.
Dakikalar yok olur, hatıralar hep yaşar
Kabuklar yok olur da sevdanın özü kalır.
Artık bahar son olur, kar düşünce saçlara
Gözyaşın söndüremez, alev düştü içlere
Vakit bitti bitecek, erişmek zor uçlara
Nazların biriktiği, yürekte sızı kalır.
Erişmenin tadında, umut kalmadı, bitti
Ateşler arasında, sevdamız uçup gitti
Gelir diye bekleyen kumrular da terk etti
Küller uçup yok olur, yangının közü kalır.
Dönmek çok zor geriye, bu aşkın dönüşü yok
Yeniden başlayamam, yolların inişi yok
Hiç bekleme çare yok! Bu işin finişi yok!
Yazdığım şiirlerin sadece sözü kalır.
Gözyaşım ılık akar, yangın sönmez bilirim
Baharın sonu oldu, sana nasıl gelirim
Uzattığın gülleri söyle nasıl alırım
Çoğu biten ömrümün, sadece azı kalır.
Sana bir şey diyemem, bütün suç gözlerimde
Gözlerinle çizdiğin, bakışın izi kalır.
Gelmek istesem olmaz, isyanım dizlerimde
Ne nazı ne de sözü, sevdanın izi kalır.
Tıktıkları duysana, yürekte sızı kalır..
Kayıt Tarihi : 15.11.2007 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eskiden baharlarım vardı. İlkbahardan yaza, sonbahardan kışa geçen... Şimdi artık baharlar kalmadı. Mevsimler kıştan yaza, yazdan kışa geçiyor. Ağaçların isyanını görebiliyor musunuz? Dalları kırılmış, kökleri kurumuş, yaprakları sararmış, çiçekleri açmaz olmuş ağaçlarım şimdilerde bana dargın... Yüksek yerlere yağan karları gönlümde görmek istiyorum. Ama olmuyor! Buğulanan gözlerim hiç bir şeye çare olmuyor! Şerit şerit geçen hatıralar acımı dindirmiyor. Seni özlemek canımı yakıyor... Gülüm, senin nazların bizi ne hallere getirdi. Görüyor musun? Aslında sen de soldun benimle birlikte... Ben baharı beklerken kışa yakalandım yine... Ben seni beklerken dizlerimin dermanı kalmadı. Gözlerimin ışığı azaldı. Bir rüzgar esti acımasızca sevdamızın küllerini aldı götürdü. Şimdilerde bir avuç köz içimi yakıyor! Sen beni duyuyor musun? Duyuyor musun sarı gülüm; nazların duruyor mu, gözlerin duruyor mu? Gizlerin duruyor mu? Rüzgarlarda savurduğun, ortalığı kavurduğun saçların duruyor mu? Baharlara kavuşamadan ömrümün son demine ulaşatım. Artık Kaz Dağlarının ıtır kokuları derdime çare değil... Artık gülümü saksılarda saklıyorum. Her sabah her akşam gülümü gözlerimle suluyorum. Bu sabah sen uyurken güneş ile birlikte pencerenden giren ben idim. Sen farketmedin başucuna bıraktığım şiir sana yazıldı. Bu şiirimi de okumayacaksın biliyorum. Biliyorum ama yine de ben sana yazıyorum. Bahar kokulum beni duyabiliyor musun?
Gözlerinle çizdiğin, bakışın izi kalır.
Gelmek istesem olmaz, isyanım dizlerimde
Ne nazı ne de sözü, sevdanın izi kalır.
teşekkürler Gündüz bey bu güzel şiiri okuma imkanı verdiğiniz için
saygılar
TÜM YORUMLAR (1)