Sevdanın Özü... Şiiri - Döndü Dülger

Sevda öylesine değil ölesiye sevmek değil miydi?
Ne yokluğuyla sınandığında boynunu bükmekti,
Ne de özlemi alevlendiğinde kalbini viran etmekti.
Ne mateme bürünüp nefesini kesmekti,
Ne de çıkılan seferden geri dönmekti.
Aldırmayın sevdaya sürülen lekelere,
Aldırmayın sevmenin yükü ağır diyenlere,
Aldırmayın hasreti bahane edip kaçak dövüşenlere.
Gerekirse bir gonca için karanlıkta iz sürerim,
Gerekirse aşk_ı abdal olup destanlar dizerim diyebilmekti.
Gerekirse bir değil bin gönlüm olsa da,
Yâre feda olsun ahdini kana kana içebilmekti.
Sevdanın özü sebat etmek değil miydi?
Ebedi bir niyetle sevda orucunu tutarım diyebilmekti...
Döndü Dülger