Ben sevdanın oturduğu mahallede oturuyorum,
her köşe başında sana rastlar gibi bakıyorum.
Ay ışığı her gece pencereme dokunuyor,
“Kalbin hâlâ onda” diye fısıldıyor bana.
Kaldırımlar, adımlarını hatırlıyor hâlâ,
ben ise yokluğunu, varlığından daha ağır taşıyorum.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta