Sevdanin izi Şiiri - Sihirli Kalem

Sevda, adı duyulduğunda bile yürekleri titreten bir kelime,
Öyle bir his ki, göğsünde büyür de büyür, taşar taşar.
Bir damla su gibi başlar belki, ama ardından sel olur,
Ve sen, o sele kapılır gidersin, bilmeden nereye sürüklendiğini.

Bir bakışta yakalar seni, bir gülüşte hapsolursun,
Zaman durur, dünya sessizleşir, bir tek onun sesi kalır geride.
Gözlerini kaparsın belki, ama o hep oradadır,
Zihninde bir yer edinmiştir, kalbinin tam orta yerinde.

Geceleri yıldızlara bakarken, onu düşünürsün,
Belki aynı yıldızlara bakıyordur diye hayal edersin.
Bir hayalin peşinden sürüklenirsin, o hayal ki,
Her anında onun yüzü, onun sesi yankılanır içinde.

Sevda, bazen bir sessizliktir, anlatmakla bitmeyen,
Bazen de bir çığlıktır, en derininden kopup gelen.
Sözcüklerin yetmediği yerde başlar,
Ve kalemler bile aciz kalır, onun büyüklüğünü tarif ederken.

Sevda, bir bekleyiştir belki de,
Onunla geçen her saniyenin kıymetini bilmek.
Yolunu gözlemektir, adımlarını duymak istercesine,
Ve her karşılaşmada, kalbinin yeniden canlandığını hissetmek.

Bir umuttur sevda, taze açmış bir çiçek gibi,
Rüzgarın savuramayacağı kadar sağlam,
Ama yine de narin, incitmekten korkarsın onu,
Çünkü bilirsin, sevda kırıldığında, iyileşmesi zaman alır.

Sevda, belki de en derin yaradır insanın içinde,
Ama aynı zamanda en büyük şifadır.
Her acısında, her mutluluğunda biraz daha büyür,
Ve sen, o sevdayla yeniden doğarsın, her defasında.

Sevda, bir yoldur ki, sonu belirsiz,
Ama o yolda yürümekten hiç vazgeçmezsin.
Her adımında biraz daha yaklaşırsın ona,
Ve belki de sonunda bulursun, özlemini çektiğin o sıcaklığı.

Sevda, bazen bir gözyaşıdır,
Ama o gözyaşında bile bir umut vardır.
Ve sen, o umutla yaşarsın,
Çünkü bilirsin, sevda, ne olursa olsun, hep vardır.

Ey sevda, sen ki kalpleri birleştirensin,
Sen ki ruhları sarıp sarmalayansın.
Bir yangın gibi yakar ama aynı zamanda ısıtırsın,
Ve biz, o ateşin içinde buluruz kendimizi, seni ararız.

İşte böyle, sevda, adı anıldığında bile içimizi ısıtan,
Bazen hüzün, bazen mutluluk, ama her daim bir iz bırakan.
Seninle yaşamak, seninle var olmak,
Ve seninle, bu hayatı anlamak, belki de en büyük mucize.