Sevdanın Gülü Şiiri - Nihat Malkoç

Aklıma düşünce sevdanın gülü
Beni bende koyar sana koşarım
Gülüşlerin vaha eylerken çölü
Gönül sarayımda mesut yaşarım

Sesinle şenlenir viran bağlarım
Yaz gelince çiçek açar dağlarım
Kerem’in narında yanar ağlarım
Huzuru görünce derdi boşarım

Gönlünde bahtiyar yerini alır
Sözler vasfetmede yetersiz kalır
Nefretin elinde sevgi azalır
Ayrılık bendini çiğner taşarım

Seni zemmeylersem lâl olsun dilim
Başka ele değse kırılsın elim
Kışın ortasında boy veren gülüm
Karlı dağa boyun eğmem aşarım

O gül cemalini kıskanır güneş
Selvi endamına bulunmaz bir eş
Aşkın çırasını yakar mı ateş?
Azgın sular gibi akar coşarım