Sevdanın Gölgesi -|| Şiiri - Zamansız Kalem

Gün döner, gece iner sessizce,
Adın bir dua gibi düşer dilime,
Sensiz geçen her saniye derin,
Zaman, yarım kalmış bir cümle gibi.

Kalbimde bir yangın, dinmeyen alev,
Rüzgâr esse de sönmüyor işte,
Her nefeste sen, her sözde sen,
Unutmak mümkün mü böyle bir sevdayı?

Bir yolculuk gibi izlerin içimde,
Ne zaman yürümeye kalksam,
Adımlarım seni arıyor yollarda,
Gölgen bile kaybolmuş sokaklardan.

Belki de bir sondu bizim hikâyemiz,
Ya da yarım kalmış en güzel şiir,
Sen gittiğinden beri düşlerim eksik,
Sana varamayan yollar gibi.

Ayrılık dediğin ne ki sevgili,
Gözlerine bir kez bakamamaktan öte?
Sesini duyamamak, adını anınca,
Karşımda susan duvarlarla konuşmak…

Geceleri yıldızlara anlatıyorum seni,
Ay ışığında büyüyen bir özlem gibi,
Beni duyar mısın rüzgâr estiğinde?
Sesim fısıltılarla ulaşır mı sana?

Her sabah yeniden başlıyor her şey,
Ama içimde kalan o eski sızı,
Sensizliği kabullenmek kolay değil,
Giden bir sevdanın izini taşımak gibi.

Eğer bir gün karşılaşırsak ansızın,
Gözlerin hâlâ anlatır mı beni?
Susar mıyız yoksa iki yabancı gibi,
Yarım kalan bir hikâyenin son satırında?

Zaman alsa da senden izleri,
Bazı sevdalar hiç bitmez bilirsin,
Adın bir mühür gibi kaldı kalbimde,
Ne silinir, ne eskir, ne de unutulur…