Sevdanın Doruğu (Sarma Kafiye)

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
Anladım heyecandan o titreyen sesinden,
Uzaklardan yandı da dudaklarım busenden,
Eller bir dokunmadı, ama zaman öyleydi.

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
Düşecektin nerdeyse, titreyen dizlerinden,
Ayağın uzaklaştı yürüyüşün ritminden,
Ben yandım, sen utanıp, görüp baş eğdiğini.

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
Bir türlü o çubuğu vuramayan elinden,
“Ne olur git' deyişin geldi kısık sesinden,
Kıvılcımlar kapladı o an tüm bedenimi.

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
Biliyordum içinden, haykırmak geldiğini,
Issızda olsaydık biz, sahi o gün gerçekten,
Üzüldüm ben heyecan engellerken dilini.

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
Al al oldu yanağın, gül açtı nur yüzünden,
Silinmez izler aldı yüreğim yüreğinden,
Gönlüm öyle coştu ki, gezerken gözün yeri.

Sevdanın doruğunda olduğun besbelliydi,
O gün çok belli ettin, takım bando çalarken,
Haberin de olmadı kendinden geçtiğinden,
Unutamam ömrümce, seni titrettiğimi.