Sevdanın Diliyle

“Biz değil miyiz tırnak içindeki kelimeler”
“Soluklandıkça ciğerlerine sevda dolan biz değil miyiz”

Bakir özlemler hüzünlerimi incitirken
Sarıl bana..
Sarıl ki uyanayım ellerinin büyüsüyle.
Avuçlarına saklanan mutluluk üşümesin
Öpmelerim örtsün üstünü.
Güneşi kilitle tenimin kuytularına
Bütün sevdalar adına ısınsın yüreğim
Dudakların ilişsin kurduğum düşlere
Içimdeki gurbet bitsin.
Bilirim ki
Yok tebessümlerimin başka sahibi
Sensiz gökyüzü neyime
Güneşin doğduğu yerde saklarım seni.

Aldırma kördüğüm olmuş bulutlardan
Çıkmaya çalışan sahte gökkuşaklarına,
Onlar yağmurlarımıza mağlup
Yaralı sevinçlerle ıslanırlar
Bir damla ağıtla
Bastırırlar sevdayı göğüslerine.
Oysa biz,
Hasretin kavurduğu zamanlarda
Bir sonraki umudu düşleyerek sevdik,
Gözlerimizden asi baharlar geçtiğinde
Boy verdik sürgün şarkılarla
Vazgeçmedik,
Mevsimler dölledik güz akşamlarında
Cemreler düştü kelimelerimize
Nazlıca filizlendi yüreğimiz
Duvağını taktı toprak.

Ne hüzün var şimdi hayatımızda
Ne de kalbimizde sızlayan yaralar.
Şimdi sevme zamanı
Yürek çarpıntılarımızın eşliğinde.
Bir rüzgar olup
Dokunmak var sol yanımızdaki yemine.
Hangi kelime yeter sonsuzluğumuzu anlatmaya
Hangi şiir anlatabilir
Gökyüzümüzde oynaşan hayalleri,
Kim yakabilir her gün bizim gibi
Umudun ışığını.
Yoktur kirli yüzü şehirlerimizin
Kalabalıklara inat
Adımlarımız bulur birbirini
Yüreğimizle yürürüz.

İşte bu yüzden sevgili
Sözlerin gözlerime dokunduğunda
Ince ince ağlar sensizliğim,
Sığınmalarım seni kucaklar.
Dumanı tüten serseri bir özlemle
Mısralarım düğümlenir,
Islanmış tüm hecelerde çözülürüm.
Sen ki bilirsin üşüdüğüm asi çığlıkları
Sararsın buram buram yakan sevdanla
Üryanlaşır bedenim,
Lal olur bütün sancılar.

Haydi sevgili, acele et
Zamanımız yok hüzünlerle oyalanmaya.
Tut ellerimden
Sevdaya hazırla gökyüzümüzü.
Şiirlerimizi seviştir fütursuzca
Dipnot düş altına sevmeye dair.
Anlat yarının bir başka doğacağını
Alnımdan öp yaşamak gibi
Beni kucakla …