Seninle kurduğum tüm köprülerin omurgası yine sevdayı taşır
Her şafakta kardelenler bir bekleyişin, özleyişin acısını yansıtır
Sensizlikten dağılsam, savrulsam tane tane, vurulsam da alnımdan
Bu yürek kaç sevdalının yoksul yüreğini doyurdu, sapmaz yolundan
İzahı olmayan, yüreği çile kokan bir şiir dökülür şimdi dilimden. Yıldız küllerinin savrulduğu girdapta seninle aşka uyanmak, seninle gri bir düş yumağına sarılmak ve Yunus’un geçtiği tüm yollardan teğet geçerek gönlümü soyut şarklarında soymak yetmedi. Buncadır ne selim ulaştı sana, ne milim.Yürüdükçe sana kaldım geride ve ben gözlerinin ırmağında yıkanmalara durdum bir filmin tam finalinde. Gözlerimdeki alınganlıkla, yüreğimdeki gerdanlıkla, hücrelerimdeki hüzün kümesiyle sevdanı kelimelerle değil, henüz doğmamış ceninlerle kundakladım.
Oysa, her aynanın bildiği, her sevdanın sindiği basit yalanlar, düşündürücü doğrular dolaşır bu hayatın garip labirentlerinde. Mor gecelerde emdirdiğimiz dudaklarımız, kurumuş ırmaklarda yürürken ezdiğimiz karıncalarımız, gönül kafesimizi zedeleyen isyanlarımız, kahpe bir sevdadan dönen, döndükçe kurşunlanan bedenimiz ve hançerlenen hayat dolu yüreğimiz. Şimdi, ruhumuzun son adımında, sol yanında varsıllığımızı bitiren ayrılık senfonisindedir kulaklarımız.
Tamamını Oku
Yaşanmış bir öykünün tanımı ancak bu kadar güzel olur.
Yazarını kutluyorum.
Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta