Bu mutluluk salvolarında bütün yorumları acılarımızla büyüttük
Aşk, bizim için bütün iklimlerden, yalnız sevgi için geri dönüştü
Yokluğunda ne çok üşüdü parmaklarım, yüreğim, bir bilsen ne çok
Senden öğrendim bir ışığın yüzünden sulara çağlayarak dökülüşünü.
Şimdi yeni bir coğrafyanın sularına kırılacak sevda dümenimiz. Asil ve ikiz bir aşkın küllerinden doğarak, yorgun gönüllerimizi yeşil kırlara salacağız. Kırık kanatlarımızla belki de yüreğimizdeki bizi dolaşacağız. Uykusuz gecelerin pastil hazımsızlığını o sol yanımıza gömecek, bu yalnızlar gemisinde sevginin şiirlerini yazacağız. Gece bitmekte yunus gözlü. Gündüzlerin kurt kapanından esmer yüreğini uzak tut. Çünkü benim yüreğim artık kangrenli.
Yorumsuzluğumuzun mecburi salvolarında ikimiz de en çok kendimizi yorumlamayı seçerek, büyülü ve yalan bir gökkuşağına gülümsemeler bağladık. Ozanları, sahte şövalyeleri ve sönük yıldız düşlerini sudaki şiirlere çağırdık. Aşk ise hep suskun kaldı güzelim, hep tanımsız ilahilerle bizden uzaktı. Yıldız kaydı, şövalye vuruldu, gülümsemeler de, suların çekilmesini bekleyen garip bir rüyaydı.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
