Sevdanı Taşıyorum Yüreğimde

"Sevdan var yüreğimde." dedi kadın,
Adam duymadı...
Soluksuz yürümeye devam etti,
Sahiller boyunca yok,
Şehirler boyunca,
Patikalar boyunca,
Yok dağlar aşmıştı
Belki de kendinden,
Kalbinden kaçmak için...
"Sevdanı taşıyorum yüreğimde." dedi kadın,
Adam döndü bir baktı,
Düşündü biraz,
"Bu hiçbir şeyi değiştiremez." dedi.
Yoluna devam etti...
Sonra soru işareti düştü önüne,
Aklının bir köşesinde o vardı,
Tutunamadığı herşey,
Yönünü çevirmesine neden oldu,
Yolculuk tekrar başladı,
Bu defa dönüş içindi...
Dağlar tepeler aştı,
Gittiği bütün yolları tek tek dönüyordu,
Virajları kıvraklıkla alıyordu,
Döndüğünde kadını bıraktığı yerde,
Birkaç dal nergis gördü...
Kadın yoktu,
Ölmüştü,
Aksi suya düşmüştü...
"Oysa sevdan var yüreğimde." demişti...