Sevdanı Sonsuza Yatırdım!

Dürdüm kenara geceleri
Çizdim geçmişi, önceleri,
Sardım tütünle heceleri
Yokluğunu köze yatırdım!

Yanmadı verdiğin yeminler
Kalp öyle diyor, kimi dinler.
Yıl değil yüzyıllar, yüzbinler…
Sevdanı sonsuza yatırdım!

Belki solarım, her gün, her dem
‘’Keşke’’ okuyla kanar gövdem,
Kan kaybından, çürüsem dönmem
Ömrümü bir söze yatırdım!

Varda da bekledim yokta da,
Azda da özledim çokta da,
‘’Lanet!’’ dediğim her noktada
Hayalleri tuza yatırdım!

Bekledim, tufan savursa da
Kökümden rüzgârlar kırsa da,
Korkum yok, bahtım bin vursa da
Var- yoğu ‘’Olmaz’’a yatırdım!

Bekledim, ölü düşmüş gibi
Eteğinde boz kuşmuş gibi
‘’Hasandağ’a kar düşmüş’’ gibi
Gözyaşımı buza yatırdım!

Anılar güzle, soldu gitti
Baharlar nazla, doldu gitti
Kışlar yel bulut, buldu gitti
Son çaremi yaza yatırdım!

Mevsimler eskiyor, bana ne,
Sönmez çağın kalpte, daha ne!
Ben de sultanlığın, Şâh’a ne?
Fermanını öze yatırdım!

Sorsalar da sormasalar da
Sen gelirsin diye, ‘’yâr’’ burda
Düşüp kalsam şu masalarda
Son nefesim, ‘’Söz!’’e yatırdım!