Sevdanda Hasret Var Şiiri - Arif Mercan

Önce tanıdık birkaç yüzü yolluyorum
Senden daha uzaktaki bir kente
Sakak lambasının aydınlattığı gecede bekliyorum bir süre
Aldırmadan karın beyazına, yürüyorum

Saatlerce bekliyorum gelmek için kentine
Vakit geliyor,
Metre metre eriyor aramızdaki mesafe
Bu kent kıskanıyor seni benden
Gecenin en orta yerinde ve seninle aynı kentte
Güneşi bekliyorum saatlerce
Güneş bile kıskanç,
Acele etmeden, yavaş yavaş açıyor yüzünü

Önce bir siluet görünüyor uzaktan
Sonra yavaş yavaş kıskanılası gülüşün
Gözlerin sarılıyor gözlerime ellerinden önce
Sesinden önce yüreğin hoş geldin diyor sessizce

Susuyoruz zamanın kıskançlığına rağmen
Gözlerimizin gözlerimize doymasını bekliyoruz
Konuşmuyoruz, zamana inat
Ellerin ellerimde, su gibi akıyor zaman

Yeniden yaratılmışlığın masumiyeti var üzerimde
Gözlerin gözlerime değmeye görsün
Küçük bir çocuğun bayram sevincinde yüreğim
Ellerin ellerimde, yeniden diriliyor tüm hücrelerim

Sayısız gecelerde teninde yeniden yaratılmayı yeğlerim
Oysa vakit çoktan sayılmıştır
Kıskanç zaman hasretimi çarpar yüzüme
Vakit gelmiştir gitmenin dercesine

Önce ellerin ellerimden uzaklaşıyor,
Sonra gözlerin
Hızlı hızlı adımlar gözyaşlarını gizliyor benden
Arkamı dönüp gidemiyorum
Rüzgar kokunu da alıp gitmeden

Şimdi başka bir kentteyim
Cebimde hasret kozalakları
Yüreğimde büyüyecek kadar çok vakit var
Şimdi başka bir kentteyim
Sevdanda, Ey Sevgili, hasret var…