Sevdana İstifa Şiiri - Melek Zeynep Bulut

Öfkeni salarak çarşıları talan eylesen,
Bu şehri başıma yıksan da aldırmam.
Köy köy sürükleyip kalbimi ülke ülke gezdirip,
En son kara toprağa tıksan da aldırmam.

İster uçan kuşu tut ister kurşun ol,
Aynaları kır, ak saçlarını titrek ellerinle yol,
İstersen”köle olurum” de, istersen kul
Bu aşk uğrunda dünyayı yaksan da aldırmam.

Destan yap aşkını dağlara kazı,
Gözünden kan aksa da,yalandır birazı,
Kâr etmez mecnunluk,bırak mızrabı sazı,
Başucuna bir mezar taşı çaksan da aldırmam.

Bu buzdan hikayeni yazsın bütün yalan kitaplar
Beddua yağdırsın üstüme, adımı adınla duyanlar,
Varsın herkes seni mecnun, beni zalim saysınlar,
İbret-i alem için heykelimi diksende aldırmam.

Kalbim taştandır benim senden sonra,gönlüm ateşten,
Toprağa girsen de kurtulamazsın içindeki bu leşten,
Geçtim karanlığın gölgesinde yıldızdan,aydan, güneşten,
Gönlünü çıkarıp yerin yüzüne sersen de aldırmam.

Nehirler kan dolacak bir gün, denizler kan,gökler kan,
Yalnız pişmanlığın olacak, yorgun ellerinde kalan,
Yalan saydım işte aşkını, en büyük yalan,
Bal diye sunulmuş zehiri içsen de aldırmam.

O bir kezdi bulanık sularına sonsuz dalışım,
Hasret ateşlerinde kalbimi İbrahim sanışım,
Son kezdi yürekten bağlanıp derinden aldanışım,
Ruhunu bayrak yapıp yarıya çeksen de aldırmam.

20.10.2000