Anlardın, hislerimin âhını dinleseydin,
Acılar içindeyken neden hür olduğumu.
Bitmeden tahammülüm, artık gözyaşımda din.
Ölüm şerbeti ile gider susuzluğumu.
Aydınlığına muhtaç, kımıltısız içimde,
Yakamoza bürünüp ilerlersin durmadan.
Ve kalır hep bir köşem darmadağın biçimde
Tenden sıyrılır ruhum, sen yanına varmadan.
Bir dehlize benzeyen sensizlikte bîkesim.
Ruhumun göklerine kapama gözlerini.
Karanlık duygularla puslanmasın hevesim.
Aşkımın ellerinden alma ümit ferini.
Kavrulduğum sensin sen, yangınıma dokunma!
Çekip çıkar bağrımdan, kalbimin derdi büyük.
Sabrım dökülsün varsın, sakın teselli sunma.
Aksın gözyaşlarımla, beni eriten bu yük.
Kayıt Tarihi : 17.2.2016 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!