Aşkına tutuldum, avare oldum
Sanki etrafında pervane oldum
İnanki uğruna divane oldum
Ondurmadı sevdan beni.
O meyi içtikçe arzu tasında
Gitgide kalmadı akıl başımda
Sinema koltuğunda, yol ortasında
Ele güne karşı öptüm
Arsız kıldı sevdan beni.
Söz verirdin, bekletirdin, gelmezdin
Bazen gelir, zalimce naz ederdin
Cana değil, sanki bin bir kederdin
Usandırdı sevdan beni.
Azmı bekledim pencerelerde
Biraz ümit, bin ah varmış kaderde
Ağardı şaçlarım gönlüm kederde
Uslandırdı sevdan beni.
Kayıt Tarihi : 8.5.2003 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!