Sevdan Şiiri - Nilüfer Gümüş

Sevda,sevdan,karasevdan
Gözün görmezdi hiç kimseyi
Karasevdalı idin güzelin birine
Oda sevdalı idi gencin birine.....

Ailen ne kadar engellese de
Yine de peşinden ayrılmazdın
Ya o, senin sevdanı farketmedi bile
Sense,gölgesi olmuştun onun...

Okul,çevren,annen,baban hiç biri
Yoktu gözünde,sözlerini duymazdın bile
Ama bir gün,sevdan,karasevdan
Çaldı kapınızı tüm güzelliğiyle....

Yanında bir gençle ve gülümseyerek
Uzatıverdi elindeki beyaz zarfı
Senin karasevdana inat beyazlığıyla
Arkandan ablan çıktı,kim geldi diye....

Ayak üstü hal,hatır sordular
Sen ise olduğun yerde donup kalmıştın
Taş gibi durup söze de karışamadın
Sanki dünya ile ilişkin kesildi.

Sevdan,karasevdan aileye selam söyleyip
Mutlaka bekliyoruz düğünümüze dedi.
O an film koptu,güm diye sen düştün
Bir daha da kalkamadın ayağa.....

Şimdi sevdan,karasevdan evli
Mutlu ve iki çocuklu bir anne
Sense sevdalı,karasevdalı
Hala kalkamadın yataktan......

Değermiydi be arkadaşım değermiydi?
Sevgini,sevdanı seni sevecek birine
Veremedinde gönlünü,yazık ettin.
Hem sevdanı,hem kendini...

Gittinde gönlü başkasında olan,
Sevdana, karasevdana verdin
Bilmezmisin ki bir gönülde
İki sevda olmaz,olmadı,olamaz..............

09.02.2009 // 01.20