Sevdan Şiiri - Gürsel Pal

Karanlığında yüreğimin açan güneşim,
Hoyrat rüzgarlara saldığımdı sevgin.
Bazı zamanlarda kavgamız olsada,
Her ikimizinde hakkıydı sevgi ve aşk.
Yaşamdan ölüme,
Ölümden yaşama sürecek bir sevdaydı.
Belki doğru belkide yalandı.
İlk baharın çiçeklerini verdim sana sevdiğim,
Bazen fırtınalarda dallarını incittim.
Aldırma sen bana,
Aldırma.
Yalan değil inan buna benim sevgim,
Aşırı kıskançlığıma ver davranışlarımı,
Olmamışlığa ver.
Yarım kalmıştır belkide içimde bir şeyler.
Bağırmak istiyorum nefesim kısılasıya kadar,
İçimde ben beni öldürmek istiyorum ama
Sana dokunmadan seni yaşatmak istiyorum.
Sen beni tanımadınmı yitip giden günlerde,
Tanımadın mı sevgilim söyle.
İşte böyle hoyrat, böyle boran...
Tek kelimedir benim için yaşam.
Aşk.....
Sevgin....
Sevdan....
Geride kalan bi cümle yalan....
Yaşamaya dair isteğim yok,
Sen beni anlamadığın sürece
Zaten ölüyor içimde yüreğim,
Ne olursun sende birazcık beni anla sevdiğim.
İşte ben böyleyim,
Biraz akıllı biraz deliyim.
Ben tek ama tek senin melankolinim.
Yaşamaya dair bir tek sebep
Senli olan bendeki yüreğim.
Gerisi yalan.
Yalan olan Dünya gibi.
Hayat dediğin bir nefes alıp verimi,
Sen ne olursun unutma gözlerimi,
Unutma sevda dolu sözlerimi,
İşte ben gidiyorum,
Seni çok ama çok seviyorum.

Melankoli