Sevdan Şiiri - Meryem Yıldırım

Hasretlerle sevişmeyi öğrenmekti sevdan.
Belkide bir beden büyük gelen yüreğime,
Yakıştırma çabasıydı yanlızlığımı.
Sessiz sessiz nurlandırırken kirpiklerim yüreğimi
Sonsuz bir bekleyişe gebe kalmaktı.
Hiç gelmeyeceğini bile bile…
Bile bile duymayacağımı diinn doon sesini,
Susturmaktı gecenin sessiz zifiriliğini.
Avuçlarımda biriktirdiğim ümitlerimi
Ekemeden yüreğine.Usul usul,
Anidedn defnetmekti mantık kabristanına.
Harman alma düşlerini bile kuramadan
Seyredememekti, terimle sulanan filizleri.
Taziye dileklerine ev sahipliği ederken,
Güçlü kalabilmeyi bilmekti,
Çengelli soruların nüanslarında.
En lezzetli yemekti seni sevmek.
Üzerine soda isteği uyandırmayan.
Kilometrelere inat,
Dokunabilmekti bir çocuğun gözyaşlarına.
Bir anda şimşekler çaktıran sözcüklerin
Bakışlarında buluşmaktı onbinlerce insanla.
Evrensel bir dilin paydasında toplamaktı yürekleri.
Eşittirleri hep aynı adresi gösteren.
Hissedebilmekti incecileri, ince emekçileri.
Süreyya’ları, Erdoğan’ları, Aydın’ları,
Anlayabilmeyi sevmekti.
Baharlar tadındaydı seni sevmek bazen.
Bazen Kardelen Çiçeğinden güç almak,
Bazen de;
Dizkapaklarımı tentürdiyotlama beraatını yaşamak..
Herşeye rağmen “Hayat Güzeldir” diyebilmekti SEVDAN