Baharıma sen yağdırdın karları,
Sen soldurdun güllerimi henüz açmadan,
Şimdi sen ellerin kolundaysan eğer,
Buna yaşarken ölmek derler.
Senden sonra güneşim doğmadı,
Sendin güneşim, derdimi anlatacak bir dostum olmadı,
Sendin benim tek dostumdun, karşıma senin kadar bir güzel çıkmadı,
Çünkü, gözüm senden başkasını görmedi kader mi derler buna?
Geceleri gökyüzünde ay yok,
Yıldızlar küstü yüzün sakladı, bakmıyor bana,
Senden sonra kararan yolum bir daha aydınlanmadı,
Düşündüm de nerede hata yaptım, hata yapmışım.
Baktığım insanlar beni görmüyor,
Seslendiğim kişiler beni duymuyor,
Dokunduğum varlıklar elimde kırılıyor,
Allah’ım kabus mu bu?
Diktiğim güllerim açmadı,
Ektiğim güller neden diken bitti,
Dost bildiklerim düşmanımmış oysa,
Öyleyse vay anasını be vay anasını.
Zafer Özkay (10.04.2003 – Karaman)
Zafer ÖzkayKayıt Tarihi : 4.11.2004 14:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!